نقش پیش بینی کننده مولفه های بهوشیاری و خودمهارگری مادران در تنظیم هیجانات کودکان

ارتباط هیجان و سلامتی جایگاهی اساسی در حوزه­ روانشناسی سلامت دارد. این فرضیه که تجربه هیجان و ابراز آن می ­تواند نقشی اساسی در وضعیت سلامتی فرد ایفا کند، با ورود پارادایم روان تنی در سلامت و بیماری، محبوبیت زیادی در روانشناسی علمی پیدا کرد. هدف از پژوهش حاضر پیش­ بینی تنظیم هیجانات کودک بر اساس مولفه ­های خودمهارگری و بهوشیاری مادران آنهاست. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای فرزند 9 تا 12 ساله شهر پارسیان بود. از بین جامعه آماری 126 والد و کودک به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ ها از پرسشنامه ­های چک لیست تنظیم هیجانی (فرم کودک و نوجوان) (ERCQ) خودمهارگری (SC) و بهوشیاری (MMS) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ­ها به ­وسیله همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد که بین خودمهارگری با بی ­ثباتی هیجان و عدم تناسب موقعیت ابراز هیجان رابطه معکوس و معنادار، و بین مولفه خودمهارگری با انعطاف پذیری هیجانی رابطه مستقیم و معنی ­دار  وجود دارد ((p